رویکرد نشانه‌شناختی به تحلیل فرم در معماری معاصر

فرم‌های معماری معاصر که توسط ایده‌ها و تکنیک‌های مختلف طراحی خلق شده‌اند با پیشرفت فناوری شبیه‌سازی رایانه‌ای و از طریق روش‌های ساخت که تولید مؤثر فرم‌های تکراری و متغیر با مواد مورد نظر را ممکن می‌سازند، میسر شده‌اند. بیشتر این فرم‌های معماری به‌طور ادراکی در محیط‌های شهری شبیه‌سازی شده و به شکل ویژه‌ای درمی‌آیند. این فرم‌های معماری با تصاویر شبیه‌سازی شده، جامعه مشتری‌مدار فعلی در اکثر کشورها از جمله ایران را نشان می‌دهند. در این تحقیق سعی شده است نقش تکنیک‌های طراحی دیجیتال، به‌عنوان ابزاری برای ایجاد فعال فرم‌های شبیه‌سازی شده در معماری معاصر ایران، با رویکردی نشانه‌شناختی برای توصیف فرم در پروژه‌های بزرگی که در مناطق شهری طراحی و ساخته شده‌اند، مورد بحث قرار گیرد. این رویکرد، ارتباطی بین تصاویر موجود در نمای ساختمان‌ها و تجربه حسی انسان در یک بستر اجتماعی ایجاد می‌کند که منجر به ظهور فرم‌های خلاقانه در معماری معاصر می‌شود. نتایج تحقیق نشان داد که با استفاده از تکنیک‌های طراحی دیجیتال برای تولید وانموده‌ها، معماران جوان ایران ادراک فرم‌های معماری را متحول کرده و از این طریق، عملکرد آن‌ها به عنوان نشانه در محیط‌های شهری را ارتقا داده‌اند